Deel 2 van Het Hiernamaals - Een goed of slecht eind - Anwar Awlaki

Serie Het Hiernamaals door Imam Anwar al Awlaki (Moge Allah zijn ziel genade tonen) CD-2 Hosnoel khatima of soe’al khatima (Een goed of slecht eind)

Alle dank zij aan Allah en Zijn Zegeningen voor Zijn geliefde Boodschapper Vrede zij met hem

De Dood – Deel 2

Abdoellah ibn Imam Ahmed, Abdoellah, de zoon van Imam Ahmed zei dat hij bij zijn vader was toen die overleed. En zijn vader was in zijn ‘sakara’, de toestand van onbewustheid beland. En trouwens, wanneer je van doenja naar Akhira gaat, is het een zeer moeilijke overgang. Je bent gedurende 60 of 70 jaar in deze wereld geweest en nu ga je naar een totaal andere wereld, dus die verandering tussen deze twee stadiums is moeilijk en soms gebeurt het niet … onmiddellijk. Je ziet dan dat die persoon voorwaarts en achterwaarts gaat in dit stadium van sakara. Om het op een simpele manier te vergelijken, de uitleg is zoiets als slapen, omdat slapen de kleine(re) dood is. Al wafatus soghra, Allah zegt: ‘ ..En Hij is Degene Die jullie zielen wegneemt wanneer jullie slapen.’ Slapen is de kleine(re) dood, wanneer je net in slaap valt ga je door een ander stadium van slaap, je gaat door een tussenfase tussen deze twee, zodoende slaap je niet en ben je niet wakker. En dan kom je in het slaapstadium.  Dus we gaan van het wakker zijn naar het slapen, en je gaat door een tussenfase tussen de twee in. Hetzelfde gebeurt voor het sterven, je gaat door een tussenfase tussen de twee stadiums van leven en dood. Er is dus een moment waarop je in een andere wereld vertoeft, en momenten waarop je in deze zijde van de wereld vertoeft. Abdoellah ibn Imam Ahmed vertelde dat zijn vader in dat stadium van onbewustzijn was, en toen begon zijn vader te zeggen: ‘la b’aad’ ‘la b’aad’ nee, nog niet, nee, nog niet. Abdoellah maakte zich zorgen!  Stel je voor, als je je vader hoort zeggen, ‘nee, nog niet, nee, nog niet’. Wat zou je daar uit op maken? Wat zou jij denken dat het betekent? Ik wil nog niet doodgaan, of niet? Nee, nog niet, nee, nog niet. Je zou het uitleggen dat hij bedoelt ‘ik wil nog niet doodgaan’.

Abdoellah was erg bezorgd. Dus toen zijn vader wakker werd, vroeg hij hem: ‘O vader, waarom zei u ‘nog niet, nog niet’?’ Al Imam Ahmed zei: ‘Sheytaan stond vlak naast me op zijn vingers te bijten, en zei: “O Ahmed je bent door mijn vingers geglipt, O Ahmed, je bent door mijn vingers geglipt” dus zei ik tegen hem ‘Nee, nog niet, nog niet tot ik dood ga. De strijd tussen jou en mij is nog aan de gang, ik zal pas veilig tegen jou zijn wanneer ik sterf.’  Sheytaan beet op zijn vingers, overstuur omdat hij Imam Ahmed had verloren, omdat Imam door zijn vingers was geglipt. Sheytaan was daardoor zo kwaad en overstuur dat hij op zijn vingers zat te bijten en zei Ahmed je bent me door de vingers geglipt, Imam Ahmed zei, nog niet, tot ik dood ga. Kijk eens naar de gelovige, hoe hij tot het laatste moment blijft vechten, hij geeft nooit op. Als we trots zouden zijn, zouden we zeggen ‘ja, ik heb je lekker verslagen’ maar Imam Ahmed zegt ‘nee, tot ik sterf’. Dit kan dus gebeuren, en als het zou gebeuren, dan is het iets zeer gevaarlijks. Imam ibn Taymiyyah zegt ‘De reden waarom dit gebeurt, is omdat Sheytaan beseft dat dit zijn laatste kans is, als deze kans hem ontglipt, ben je weg. Als hij je tijdens je laatste levensmomenten is misgelopen, dan heeft hij jou verloren. Daarom legt de Sheytaan zoveel nadruk op dat laatste moment, en daarom schenkt hij er zoveel aandacht aan. Gebruik dus argumenten tegen jezelf en denk erover na, dat als je nu van Sheytaan verliest nu het gevecht nog gemakkelijk is, wat zal er dan wel niet gebeuren tijdens je laatste levensmomenten wanneer het heel moeilijk is? Als je nu het gevecht al bezig bent te verliezen, nu Sheytaan je halve aandacht geeft, wat zal er dan gebeuren als hij je al zijn aandacht schenkt? Wanneer hij zijn inspanningen aan jou wijdt... Dat zijn de fitèn (beproevingen) en daarom zeggen we tijdens ons gebed ‘We zoeken toevlucht bij U tegen de fitna van het leven en van de dood.’ Dit is de fitna van de dood. Laten we het nu hebben over de redenen van een slecht einde, want het belangrijkste onderdeel van je leven is het einde. Als iemand sterft terwijl hij ergens mee bezig is, zal hij zodanig worden opgewekt. Als je sterft tijdens de Hadj terwijl je telbiya verricht zei Rasoelallah SAWS, wordt je op de Dag des Oordeels opgewekt terwijl je zegt: ‘Lebbeek Allahoemma Lebbeek’. En als je zou sterven als een martelaar op het slagveld zei Rasoelallah SAWS, dan kom je op de Dag des Oordeels uit je graf terwijl het bloed uit je wonden stroomt net zoals het stroomde op de dag toen je op het slagveld stierf. Wanneer je sterft terwijl je ergens mee bezig bent dan wordt je op diezelfde manier opgewekt, en daarom is het het belangrijkste stadium van je leven; het einde.  Daarom zei Rasoelallah SAWS altijd in de hadieth ‘O Allah, laat mijn laatste daden mijn beste daden zijn’, en hij SAWS zei in een andere hadieth  ‘…..iemand zou de daden van het Paradijs kunnen doen tot hij nog maar één pas verwijderd is van het Paradijs, en dan aan het einde zou hij de daden doen van de mensen van het Hellevuur , en als je dan zou sterven, dan zou hij de Hel binnengaan.’  Jullie allen verrichten de daden van de bewoners van het Paradijs, en als je het in het eindstadium verknalt, beland je in de Hel. En ook het tegenovergestelde kan gebeuren, je zou de daden kunnen verrichten van de bewoners van de Hel, en aan het einde van je leven doe je iets goeds en je gaat naar het Paradijs. Zodoende is het laatste stadium het belangrijkste stadium. Wat zijn de redenen voor een slecht eind? We vragen Allah ST om een goed en gezegend eind.

Redenen van een slecht eind: Nummer 1 Verderf en fouten in het geloof. Laat me jullie eens een vergelijking geven. Laten we aannemen dat je een computer hebt gekocht en je begint op die computer te werken. De eerste maand werkt die prima, en ook de tweede maand, vervolgens gebruik je een nogal zwaar programma en de computer crasht en werkt niet meer. Je wilt het laten repareren en komt erachter dat het probleem al vanaf de eerste dag aanwezig moet zijn geweest, maar dit defect kwam niet aan het licht tijdens de eerste periode omdat je er voorzichtig mee om ging en je de computer voor simpele dingen gebruikte. Maar toen je de computer blootstelde aan een zware test ging die kapot. Waarom? Omdat er een verborgen defect bestond, dit defect kwam de eerste dag niet aan het licht, ook de tweede dag niet, en ook de volgende twee maanden niet, hij deed het prima tijdens de eerste twee maanden. Maar toen dingen moeilijk werden, liet hij het afweten. Omdat er een verborgen defect bestond, zag je het niet, je dacht de computer is nieuw, er is niets fout mee, maar er was iets dat verborgen was. Het kan dus zijn dat nu terwijl je leeft, je denkt dat jouw imaan perfect is, en je geloof in orde, je hebt bid’ah (innovatie) of twijfels, je hebt twijfels over de Qor’an, twijfels over de Profeten, twijfels over de wetten van Allah ST, je hebt twijfels ergens achter in je hart. En dan nadert de dood en Sjeytaan stelt je op de proef, dingen worden moeilijk voor je tijdens die laatste momenten, en dat probleem, dat defect steekt de kop op, je komt erachter dat je geloof verderf/fouten heeft…en wat doe je dan? Je laat je hele geloof varen!  Omdat je er achter komt dat er iets mee scheelt, je denkt dat er iets fout is aan de islam, en je geeft het helemaal op, en je verliest alles. Net zoals wanneer je tegenwoordig een computerprobleem hebt, je laat het niet repareren, je gooit de computer weg. Dus je zou het hele geval weg kunnen gooien, en dan heb je de strijd verloren. En daarom zei ibn al Qayyim ‘We verwachten niet dat Allah ST iemand die op het goede pad was zal misleiden, behalve wanneer deze persoon een verborgen defect had. Hij zei, we geloven dat door Allah’s Barmhartigheid, Allah ST niemand zal misleiden als die persoon ware rechtschapenheid bezat. Er moet wel iets fout hebben gezeten, en dat defect komt op een bepaald tijdstip aan het licht. Allah ST zegt “ … Zeg, zullen We zeggen wie de grootste verliezers zijn m.b.t. hun daden, zij zijn degenen wiens inspanningen tevergeefs zijn geweest in dit leven terwijl ze dachten dat ze het goede hadden verworven met hun daden.”  Allah ST vertelt ons over de grootste verliezers, dat het degenen zijn die denken dat ze het goede doen, maar ze wat ze doen is fout. Je ziet soms dat iemand heel rechtschapen is, heel vroom, maar hij doet het op de verkeerde manier, hij volgt niet de manier van Rasoelallah SAWS, het wordt niet van hem aanvaard.

Tweede reden voor soe’al khatima: Afwijken van het rechte pad. Een persoon kan zich op het rechte pad bevinden, en dan besluiten om af te wijken, hij neemt een verkorte weg of ik bedoel de korte bocht. Wat er gebeurt is als een vork, die begint met een korte kromme kant maar dan gaat het steeds verder en verder. De ronding aan het begin lijkt erg klein, de kromming is klein, maar hoe verder je gaat, des te meer ze uit elkaar gaan staan. Iblies de verstotene, was een rechtschapen iemand, maar hij beging die ene fout veroorzaakt door een groot probleem, en dat was kibr, arrogantie, hooghartigheid. En hij werd het slechtste schepsel van de hele schepping. Allah ST zegt: “  ….En reciteer voor hen het verhaal van hem aan wie Wij onze verzen gaven, maar hij wierp ze weg, zodoende volgde Satan hem, en hij werd een van degenen die zijn afgedwaald, en als We hadden gewild, dan hadden We hem zeker verheven, maar hij was gehecht aan de wereld en volgde zijn eigen dwaze ijdele begeertes”.   Deze ayah gaat over iemand die de ayat van Allah ST ontving, en die zich vervolgens losmaakte van de ayat van Allah ST en zijn eigen begeertes ging volgen, daarom volgde Satan hem, en misleidde hem. Waarom? Omdat hij gehecht was aan deze wereld, kijk eens wat deze wereld bij iemand kan doen. Dit is iemand die kennis had, en hij had de ayat (verzen) van Allah ST, hij heeft alles verloren, hij werd misleid. Waarom? Door zijn gehechtheid aan de doenja en omdat hij zijn eigen begeertes najoeg. Jaag je begeertes niet na, en jaag deze wereld niet na. Want dat is het tegenovergestelde van de betekenis van het woord islam…laten we teruggaan naar de basisleer. Islam, wat betekent dat? Onderwerping aan Allah. Je onderwerpt je aan Allah zelfs als het tegen je zin is, tegen je eigen begeertes, je geeft ze op omwille van Allah ST. We willen de religie aanhangen volgens ons eigen begrip en hoe het ons het beste uitkomt, en naar gelang onze vrije tijd. Nee, we passen de islam niet aan om ons zo tot dienst te zijn, maar we passen onszelf aan zodat we bij de islam passen. We veranderen de islam niet, we veranderen ons eigen karakter om bij de islam te passen. Want dat is de betekenis van het woord islam, het is volledige onderwerping.  Onderwerping aan Allah ST. Deze man had de kennis en hij had de ayat van Allah ST, maar hij werd er niet beter van omdat hij zijn eigen begeertes najoeg en zo werd misleid.

Rasoelallah SAWS zei ‘Wat ik het meest voor jullie vrees, is als een man die de Qor’an uit zijn hoofd leert tot het licht van de Qor’an van zijn gezicht te lezen is, en zich vervolgens afwendt van de ayat van Allah en zijn zwaard gebruikt tegen zijn buurman, en hem van shirk (afgoderij) beschuldigt. Hij beschuldigt hem ervan een moesjrik te zijn, een afgodendienaar, een ongelovige.’  Hoedheyfa bin Yemmen vroeg, “Wie van hen is de moesjrik, degene die beschuldit of degene die wordt beschuldigd?” Rasoelallah SAWS zei, “degene die beschuldigt.” Ibn Kathir zei dat het een goede isnaad is (authentiek) . Dit gaat over een man die de Qor’an in zijn hart heeft en het licht van de Qor’an straalt van zijn gezicht, maar hij maakte zichzelf los van de Qor’an en verviel in fitna, een fitna en hij gebruikte het zwaard tegen zijn buurman.  En hij beschuldigde zijn buurman van shirk. Dus, zei Rasoelallah SAWS dat deze man een moesjrik (ongelovige) is geworden, de Qor’an zit nog in zijn hart, hij werd een moesjrik.

Nog een ander verhaal en daar sluiten we mee af. Barsisa, het verhaal van Barsisa. Dat was een man van de kinderen van Israël, een gelovige, een beroemde aanbidder, abid. Hij had zijn tempel en hij wijdde zich aan het aanbidden in zijn klooster. Drie mannen van de kinderen van Israël wilden naar djihad vertrekken, naar het slagveld. Ze hadden een zuster, en ze wisten niet waar ze haar onder moesten brengen. Ze zeiden tegen elkaar, waar moeten we haar achterlaten, we kunnen haar niet alleen laten. En ze vroegen in de buurt wat de beste plaats zou zijn om haar achter te laten, en men zei, ‘bij die abid, die aanbidder, hij is de meest vrome persoon, de meest betrouwbare, laat jullie zuster bij hem, hij zal wel voor haar zorgen.’ Ze gingen naar de abid en legden hem de situatie uit, dat ze voor djihad wilden vertrekken en of hij dan voor hun zuster wilde zorgen. Hij zei, ‘Ik zoek mijn toevlucht bij Allah tegen jullie. Vertrek van hier.’ Toen kwam Sheytaan naar hem toe, en zei ‘Bij wie zal je haar dan achterlaten, als jij niet voor haar zal zorgen, zal een slecht iemand dat doen, en je weet wat er dan kan gebeuren. Hoe kan je dit voordeel door je vingers laten glippen?’ Sjeytaan spoort hem aan om het goede te doen…Zodoende riep hij de mannen terug, en zei ‘Goed, ik zal voor haar zorgen, ze verblijft niet bij mij in het klooster, maar in dat huis daar. Hij zei: ‘Jij verblijft daar, en ik blijf in mijn tempel.’ Zij bleef dus in dat huis, in die kamer, en hij bracht haar eten, dat hij dan op zijn drempel zette. Hij wilde zelfs niet naar haar huis gaan, hij zette het op zijn stoep en dan kwam zij het ophalen; hij wilde haar zelfs niet zien. Toen kwam Sheytaan naar hem toe en zei ‘Wat doe jij nou? Weet je niet dat wanneer ze naar buiten moet komen van haar kamer naar de tempel, dat de mensen haar dan kunnen zien? Je moet het eten op haar drempel zetten.’ Hij zei, ‘Ja, dat is waar.’ Sheytaan spreekt niet rechtstreeks tegen hem in zijn gezicht, dit is influistering. Hij begon het eten dus op haar stoep te zetten, en dat ging een tijdje zo door. Toen zei Sjeytaan ‘Ze moet toch nog de deur open doen en het eten oppakken, en dan kan toch nog iemand haar zien! Je moet het eten in haar kamer neerzetten!’ Sheytaan vertelt hem goede dingen te doen! Dus nam hij voortaan het eten en plaatste het in de kamer en vervolgens vertrok hij. Dat ging een tijdje zo door, en die broers kwamen maar niet terug, hun djihad duurde lang. Sjeytaan kwam dus weer naar hem toe en zei ‘Laat je haar helemaal alleen, niemand om voor haar te zorgen, niemand om mee te praten, het lijkt wel alsof ze in de gevangenis zit, ze spreekt tegen niemand. Waarom neem jij niet die verantwoordelijkheid en praat een beetje met haar, ga wat met haar om. Want anders gaat ze misschien naar buiten en komt ze een andere man tegen met wie ze een relatie zou kunnen beginnen.’ Dus begon hij tegen haar te praten van buiten het huis, terwijl zij binnen in het huis was, en ze moesten vrijwel schreeuwen om elkaar te horen. Sheytaan zei tegen hem ‘Waarom maak je het niet een beetje gemakkelijker voor jezelf in plaats van tegen elkaar te schreeuwen en rond te hangen, waarom gaan jullie niet in dezelfde kamer zitten?’ Zodoende ging hij bij haar in dezelfde kamer zitten, en ze brachten samen wat tijd door, en beetje bij beetje werden dat uren en ze werden intiemer tot de grote abid zina (ontucht) met haar beging. Ze werd zwanger, en het verhaal is nog niet afgelopen. Ze werd zwanger, en kreeg een kind. Sjeytaan kwam terug en zei ‘Wat heb jij nu gedaan? Weet je wat er zal gebeuren wanneer haar broers terug komen? Ze zullen je vermoorden, en zelfs als je zegt dat dat niet jouw zoon is, zullen ze zeggen, zelfs als het niet jouw zoon is, je was verondersteld om op haar te passen, het is jouw verantwoordelijkheid, het kan ons niet schelen wie de vader is, jij bent degene die  verantwoordelijk is voor haar. De enige oplossing voor dit probleem is dus dat je het kind vermoordt en begraaft.’ Hij dacht ‘Zal het een geheim blijven nadat ik haar zoon vermoord?’ Sjeytaan zei ‘Denk je nu echt dat zij dat geheim zal houden? Je bent wel heel erg dom als je dat denkt’. Hij zei ‘Wat moet ik nu doen?’ Sheytaan zei ‘je moet haar ook vermoorden’. Dus vermoordde hij haar en hij begroef ze allebei in die kamer. De broers kwamen terug en zeiden ‘Waar is onze zuster?’ Hij zei ‘Innalillehhi we inna ileyhi radjioen’ (wij zijn van Allah en zullen tot hem wederkeren), ze werd ziek en ze is overleden, en ze ligt daar begraven.’ En hij toonde hen zogenaamd hun graf, dus zeiden ze ‘Innalillehhi we inna ileyhi radjioen’ , ze baden voor haar en gingen huiswaarts. Die nacht had één van die broers een droom, en wie kwam naar hem toe in die droom? Sheytaan….Hij zei tegen hem ‘Geloof jij Barsisa? Geloofde je wat hij je vertelde? Hij loog, hij pleegde ontucht met jouw zuster en daarna vermoordde hij haar en haar zoon, en het bewijs is dat ze niet op die plek ligt begraven die hij aangaf, maar in haar kamer onder de steen.’ Hij werd vervolgens wakker en vertelde zijn broers over de droom en die zeiden, ‘We hebben hetzelfde gedroomd, dus moet het wel waar zijn.’ De volgende dag gingen ze naar het zogenaamde graf en groeven en groeven maar vonden niets. Daarna gingen ze naar haar kamer, gingen daar graven en vonden hun zuster daar begraven samen met een baby. Ze grepen Barsisa en zeiden tegen hem ‘Jij leugenaar! Dat heb je dus gedaan!’ En ze brachten hem naar de koning. Terwijl ze hem voortsleurden onderweg naar de koning kwam Sjeytaan naar Barsisa, maar deze keer kwam hij niet als een influistering, maar in de vorm van een mens, en hij vroeg hem ‘Barsisa, weet je wie ik ben? Ik ben Sjeytaan, ik ben degene die je al die problemen heeft bezorgd, en ik ben de enige die je eruit kan halen. Ik ben degene die het heeft veroorzaakt, en ik zal je er de oplossing voor geven. Aan jou de keus, als je dood wilt gaan dan vind ik dat best. Als je wilt dat ik je red, dan doe ik dat.’‘ Barsisa zei, ‘Red me alsjeblieft.’ Sjeytaan zei ‘Verricht soedjoed voor me (kniel voor me neer)’. Barsisa verrichtte soedjoed voor Sjeytaan, en wat zei Sjeytaan? Hij zei: ‘Heel erg bedankt, het was een genoegen om je te ontmoeten’, en hij zag hem nooit weer terug. Barsisa verrichtte soedjoed voor Sjeytaan en dat was het laatste dat hij deed in zijn leven, want kort daarna werd hij ter dood veroordeeld en geëxecuteerd. Het laatste wat hij deed in zijn leven was soedjoed voor Sjeytaan, een abid (aanbidder) die op het rechte pad was, maar omdat hij de keuze maakte om een andere weg te nemen, zelfs al was die maar heel heel klein in het begin, het was bijna onbenullig,  iets in het belang van nut, van maslah, hij deed het, en het was een kleine afwijking in het begin, maar kijk eens waar het hem naar toe heeft geleid, wat de uitkomst was. Dat is het gevaar als je begeertes volgt, want soms voelen we ons zelfverzekerd door onze kennis en door de Qor’an die we kennen, en door de aanbidding die we verrichten. SobhaanAllah, we zouden altijd angst voor onszelf moeten hebben, we moeten niet te zeker van onszelf zijn. We zouden altijd bezorgd moeten zijn, en dat is de khashya (vrees) voor Allah en dat is de ware kennis. Allah zegt “Degene die godvrees hebben, zijn de geleerden.” Als je een geleerde bent, dan zal je vrees voor Allah hebben, anders zou het slechts memoriseren van de verzen zijn, uit het hoofd leren, en dat heeft geen betekenis in de wereld van vandaag.  

Over dit verhaal… welke politiek gebruikte de Sjeytaan bij Barsisa? Als Sjeytaan in het begin was gekomen en meteen had gezegd ‘Kniel voor me neer, verricht soedjoed voor mij’, zou Barsisa het dan hebben gedaan? Nee, zeker niet. Hij gebruikte de stap voor stap politiek. Ibn al Djawzi zei dat er een man was die Abdoe ibn Abdur Rahiem heette. Dit vond plaats in het jaar 280 of 270 Hijri. Hij was een moedjahied van de moslimlegers die tegen het Romeinse Rijk vochten, en hij vocht zijn djihad tijdens een lange periode. En bij één van hun veldslagen hadden ze een Romeins fort omsingeld, en daar zag deze man een vrouw, en het was een beproeving voor hem. Hij begon contact te zoeken met deze vrouw, een Romeinse vrouw die in die stad verblijft die de moslims hebben omsingeld. Hij had contact met haar en vroeg haar ‘hoe kan ik binnen komen?’  Ze zei tegen hem ‘Wordt christen en dan zal ik je binnen laten.’ Zo gezegd zo gedaan…hij werd christen en de volgende dag zagen de moslims plotseling dat deze man zich binnen de muren bevond bij de christenen. Ze raakten erg in de put door dit geval, want deze man had zolang in djihad gevochten en hij kende veel Qor’an, hij had bezat veel kennis, en nu had hij zomaar opeens afstand gedaan van zijn geloof, was christen geworden om achter die vrouw aan te zitten. Jaren gingen voorbij, en een aantal moslims die die man kenden, kwamen opnieuw langs dat Romeinse dorp of fort. Ze zagen hem en zeiden tegen hem ‘Kom toch met ons mee!’ Hij zei ‘Nee, dat kan ik niet, ik ben getrouwd, heb kinderen en ik doe hier zaken, ik heb me hier gevestigd.’ Hij had afstand gedaan van zijn geloof, hij was nu een christen. Ze zeiden tegen hem ‘En waar is die djihad van je? Wat is er met je djihad gebeurd? Wat is er met je kennis gebeurd? Wat gebeurde er met je Qor’an? ‘ Hij zei: ‘O, dat heb ik allemaal vergeten, behalve één vers’. Hij zei, alle Qor’an behalve daar waar Allah ST zegt “Op een dag zullen de ongelovigen wensen dat ze gelovigen waren, laat hen dus maar eten en zichzelf vermaken en laat hen hun valse hopen en begeertes maar najagen, maar spoedig zullen ze het weten.” Hij vergat alle Qor’an behalve dat, hij herinnerde zich een vers dat hem zegt dat op een dag de ongelovigen zullen wensen dat ze moslims waren.” En Allah ST zegt, laat ze maar eten en zichzelf vermaken, op een dag zullen ze het te weten komen. Laat hun valse begeertes hun maar bedriegen, maar op een dag zullen ze de waarheid inzien. Dat zal gebeuren als je van het rechte pad afwijkt. Dat zal gebeuren. Deze man was een moedjehid en hij kende de Qor’an en hij kende veel verzen uit zijn hoofd, en bezat veel kennis, maar hij bleef niet op het rechte pad. Allah ST zei tegen Rasoelallah SAWS, nadat je de leiding hebt ontvangen, volg dan het rechte pad. En één van de Metgezellen kwam naar Rasoelallah SAWS en zei tegen hem ‘Geef me raad Rasoelallah, geef me een advies zodat ik niemand anders nog om een andere raad zal hoeven te vragen. Ik wil van u een advies dat voldoende zal zijn voor mij.’ Rasoelallah SAWS zei ‘Zeg, ik geloof in Allah, en blijf vervolgens op het rechte pad.’ Want we kunnen wel zeggen dat we moslims zijn, maar het belangrijke is om op het rechte pad te blijven. Dat is waar de beproeving is, en waar veel mensen tekortschieten. Ze volgen een tijdje de waarheid en dan blaast de wind van verandering hem van rechts naar links.  En dit is wat uiteindelijk met hem gebeurde. Waarom? Hij bleef niet op het rechte pad. Je glijdt uit, en je weet niet hoe diep dat ravijn is. Dat is de godvrees, je kent de waarheid en je bent zo bezorgd dat je Allah tijdens het gebed 17 keer vraagt “Oh Allah, we zoeken onze hulp bij U en we aanbidden niemand behalve U om ons op het rechte pad te leiden.” We blijven doorgaan dit aan Allah ST te vragen, 17 keer tijdens de verplichte gebeden, om ons op het rechte pad te leiden. En verder lezen we tijdens de nawafil (vrijwillige) gebeden al Fatiha. Waarom herhalen we deze ayah (vers) steeds maar weer? Omdat het zo belangrijk is om op het rechte pad te blijven.     

De derde reden voor soe’al khatima: Het door blijven gaan met zondigen. Een persoon zou een zonde kunnen begaan, maar de geleerden zeggen dat als je door blijft gaan met een kleine zonde, dat het dan een grote zonde wordt. Als je het steeds weer doet, dan wordt het een grote zonde.  En Al Dhahabi spreekt in zijn boek al kebbeïr over een aantal slechte einden. Hij zei dat er een man was die geobsedeerd was van schaken, toen hij stervende was zeiden ze hem ‘Zeg ‘lè Ilèha illallah’ maar hij kon het niet zeggen. En toen net voordat hij stierf bleef hij maar herhalen ‘schaakmat, schaakmat’ tot hij stierf, omdat hij aan schaken dacht. Al Dhahabi vermeldt ook dat een andere man kwam, tegen wie ze zeiden ‘Zeg: ‘lè ilèha illallah’ en hij zei ‘geef me de fles, geef me een glas, ik wil een glas drank (alsohol).’ Want hij was verslaafd aan alcohol en dat kwam op het laatste moment in zijn hoofd op. Ar Rabi’ bin Saboera vertelde dat hij getuige was van een man die als accountant had gewerkt. Hij was altijd met cijfers bezig en voordat hij stierf zeiden ze tegen hem ‘Zeg ‘lè ilèha illallah’ en hij zei ‘10,11,12’ en hij bleef maar tellen tot hij stierf. Ibn al Qayyim vertelde een verhaal over iemand  die op sterven lag, en ze zeiden ‘Zeg ‘lè ilèha illallah’ hij zei ‘Dat kan ik niet’. Hij had geen probleem met zijn tong of zo, hij sprak vloeiend maar hij kon niet ‘lè ilèha illallah’ zeggen. Allah gaf hem niet de taufieq Allah maakte het hem niet mogelijk om het te zeggen, omdat hij zijn leven niet had geleid volgens ‘lè ilèha illallah.’ Denk hier eens over na wanneer je gaat slapen, over welke dingen droom je? Hoogstwaarschijnlijk zijn het dingen waar je gedurende dag veel aan hebt gedacht. Wanneer je ergens aan blijft denken, dan is de kans groot dat je daar ‘s nachts over droomt. Een andere manier om te weten wat er in je hoofd speelt, is om te zien wat er als eerste gedachte ’s ochtend bij het opstaan in je op komt. Want de dood is te vergelijken met slaap, slapen wordt de kleinere dood genoemd. Dus wanneer je van slapen naar de toestand van wakker zijn gaat, dan is dat te vergelijken met de sakaratul moot. Om die reden zullen de gedachten waar iemand mee bezig is hoogstwaarschijnlijk tijdens de laatste levensmomenten in hem op komen.  We denken altijd dat we dat zullen doen wat we willen doen, zo van, ik ga zondigen zoals ik wil, en dan vlak voor ik sterf, vijf minuten van tevoren, dan zeg ik ‘lè ilèha illallah’ en dan krijg ik gegarandeerd Djennah toegewezen, maar zo gemakkelijk is dat niet. Je smeedt een plan, en je smeedt een plan tegen Allah ST, als je dat zou zeggen dan smeed je een plan tegen Allah ST. Hoezo?

Omdat je in feite tegen Allah zegt, ‘Ik ga U niet aanbidden’. Het is jouw bedoeling dat je Allah ST niet zult aanbidden tot het laatste moment van je leven. Wat is dat dan? Is het niet een plan smeden tegen Allah? Ik doe nu lekker waar ik zin in heb, ik ben jong, en als ik oud wordt zal ik wel over tauba (berouw) nadenken. Allah ST zegt je, ‘Aanbid me iedere dag en iedere nacht van je leven, en jij zegt ‘Nee, ik zal proberen dat te omzeilen, en als het einde komt dan toon ik wel berouw, ik zal Allah ST te slim af zijn.’ “Zij smeden plannen en Allah smeedt plannen, en Allah maakt de beste plannen.” (Qor’an)

Een geleerde vertelde ons nog maar een paar weken terug een waar gebeurd verhaal. Ze bezochten een oude man die op sterven lag, en toen ze zijn huis binnengingen, luisterde de hele familie naar luide muziek van Om Koulthoum, een Arabische zangeres. De man beleefde de laatste momenten van zijn leven, en de cassetterecorder speelde op zijn aller-luidst de liedjes van Om Koulthoum. Deze sjeikh kwam daar binnen en zei tegen hen dat ze Allah moesten vrezen, deze man ligt op sterven en jullie luisteren naar liedjes? Ze haalden die cassette eruit en speelden een cassette met Qor’an oplezing af. Toen die oude man de Qor’an hoorde zei hij, ‘Zet het uit en speel Om Koulthoum weer af want ze verzacht mijn hart, en hij stierf. Wanneer je opgroeit met iets, dan sterf je daar ook mee. Als je ergens mee opgroeit, dan zal hoogstwaarschijnlijk de afsluiting van je leven dat ding zijn waar je je mee bezig hield.  Denk vooral niet dat je slimmer kunt zijn dan Allah, je moet Allah vrezen, degenen die zich veilig voelen voor de bestraffing van Allah zijn de verliezers. Alleen de verliezers wanen zich veilig voor de bestraffing van Allah ST. Khashiya is een integrale geode eigenschap van de moslim. Om een moslim en een gelovige te zijn moet je khashiya voor Allah in je hart hebben (godvrees).

De vierde reden van een slecht eind is een zwak geloof, of een zwakke imaan. Soeleymèn ibn Abdoel Malik, de kalief van de islamitische wereld, bezocht Mekka en Medina, en hij vroeg of er iemand was die de Metgezellen van de Profeet SAWS had ontmoet, en men zei, ‘Ja, Aboe Hadhim’. Hij vroeg of ze hem wilden roepen. Dus brachten ze hem Aboe Hadhim, en  Soeleyman ibn Abdoel Malik stelde hem een vraag. Hij zei ‘Hoe komt het dat we een hekel hebben aan de dood? Waarom willen we niet sterven?’ Aboe Hadhim zei, ‘Omdat je op deze wereld hebt gebouwd, en je je akhirah (Hiernamaals) hebt vernietigd, daarom heb je er een hekel aan om dat wat je hebt opgebouwd achter te laten, om naar dat te gaan wat je hebt vernietigd? ’ Dat is een logische gevolgtrekking, als je niets hebt voorbereid voor je Akhirah, waarom zou je er dan naar toe willen gaan? Dit is te wijten aan een zwakke imaan, en wat is de oorzaak van een zwakke imaan? Het is liefde voor deze wereld. Als we van deze wereld houden, willen we niet naar Al Akhirah gaan. En de liefde voor deze wereld veroorzaakt een zeer zeer vernietigend en gevaarlijk ding aan het eind van je leven. De geleerden hebben gezegd dat iemand die liefde voor deze wereld in zijn hart heeft, dan zal deze persoon gaan beseffen dat hij zijn lieflijke wereld zal verlaten om naar Al Akhirah te gaan. Die persoon zal gehecht raken aan de dingen waar hij van houdt, de doenja, en hij zou Allah kunnen gaan haten, omdat Allah Degene is die hem uit de doenja weg zal halen. De geleerden zeggen dat dat zou kunnen gebeuren bij een persoon vlak voor zijn dood, en ze zeggen dat als dat gebeurt dan betekent dat eeuwige bestraffing in de Hel. Omdat je er een afkeer van hebt om Allah ST te ontmoeten, zal Allah er een afkeer van hebben jou te ontmoeten. Wat zei Moe’aadh ibn Djebbel voordat hij stierf? Hij zei, ‘Welkom dood. Ik heb al lang op je gewacht, ik heb lang op de belofte van Allah ST gewacht. Welkom dood!’ Hij is blij! En daarna zei hij ‘O dood, denk niet dat ik ooit in deze doenja heb willen leven om de liefde voor deze wereld. De reden waarom ik in deze doenja wilde leven is om tijdens de hete zomer te vasten, en tijdens de lange winternachten te bidden, en wat nu betreft, het is tijd om te vertrekken en jou te verwelkomen. Neem mijn ziel.’ Hij wil Allah ST ontmoeten, en dus wil Allah ST hem ontmoeten. Rasoelallah SAWS zei, aan iedere Profeet wordt voordat hij sterft zijn plaats in het Paradijs getoond, en dan wordt hem de keus gegeven om in dit leven te blijven of om te sterven. De embiyè (profeten) krijgen dus de keus, deze hadith wordt verteld door Aysha (RA) en ze zei dat Rasoelallah SAWS zei dat elke Profeet voordat hij overlijdt zijn plaats in het Paradijs wordt getoond, en dan de keus wordt gegeven om te blijven leven of om te sterven, en toen Rasoelallah SAWS op sterven lag, lag zijn hoofd in mijn schoot, en toen viel hij flauw, vervolgens werd hij weer wakker en begon naar de hemel te staren, en zei ‘O Allah de hoogste Metgezel, o Allah de hoogste Metgezel!’ Aysha zei dat ze wist dat hem op dat moment de keus werd gegeven en dat hij ons niet koos.   

De Engel des Doods gaf Rasoelallah SAWS de keus. ‘Wil je sterven of wil je leven’, Rasoelallah SAWS zei, ‘Ik wil bij de hoogste Metgezel zijn.’ En dat waren zijn laatste woorden.